ای دل چو زمانه میکند غمناکت ناگه برود ز تن روانِ پاکت بر سبزه نشین و خوش بِزی روزی چند زان پیش که سبزه بر دمد از خاکت خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۳